تنها ۱۳سال دارد، اما دو سال پیاپی قهرمان بینالمللی رشته کاراته شده است؛ نوجوانی از اهالی گلشهر که توانسته است خود را با کمترین امکانات بالا بکشد. عناوین مختلف ورزشی و قهرمانیهای کشوری و بینالمللیاش را از زبان دیگران میشنویم؛ این یعنی وقتی پای مصاحبه با او نشستهایم، باز هم علاقهای به گفتن از آنها ندارد. افتادگی در ورزش و منش پهلوانی را در تعریف نکردن از خود آموخته است.
هرچند سن کمی دارد، سر حرف که باز میشود، مثل یک ورزشکار تمامعیار که سالها تجربه دارد، از ورزش و گفتنیهای دنیای آن میگوید. «ابوالفضل غزنوی» سال۱۳۸۱ بهدنیا آمده و حالا پس از هفت سال تلاش شبانهروزی، بهعنوان نوجوانی موفق روبهرویمان نشسته است و از خودش میگوید.
آنگونه که ابوالفضل برایمان تعریف میکند، شش سال بیشتر نداشته که کاراته را شروع میکند. او درباره دلیل علاقهمندی خود به این رشته رزمی میگوید: «بچه که بودم، فیلمی رزمی دیدم که چند نفر در آن درحال مبارزه دفاع شخصی بودند. از حرکاتی که میزدند، خوشم آمد و به پدرم گفتم دوست دارم کاراته، کار کنم.»
پدر ابوالفضل هم که خود بهصورت تفریحی و از سر علاقه رشته کوهنوردی را دنبال میکند و به ورزش علاقهمند است، از این خواسته پسرش استقبال کرده و او را به باشگاهی در گلشهر میبرد تا در آن ثبتنام کند.
ادامه خاطرات ابوالفضل به روزهایی میرسد که برای اولینبار پایش را به یک باشگاه ورزشی میگذارد و هیجان آن لحظه و دیدن تمرین بچهها، انگیزهاش را برای رزمیکار شدن بیشتر میکند؛ «زیر نظر استاد حسینپور آموزش دیدم و تمرینهایم را شروع کردم و تا امروز همچنان شاگرد او هستم.»
ابوالفضل سه ماه پس از شروع کار، موفق میشود نخستین کمربندش را بگیرد؛ «سه ماه بود که کاراته را شروع کرده بودم و هنوز کمربندم سفید بود که در یکی از مسابقات استانی شرکت کردم، اما باختم.» آنگونه که او توضیح میدهد، ازآنجاییکه در آن روز مبارزه خوبی کرده است، استاد حسینپور برای اینکه انگیزه شرکت در مسابقات دیگر را در او تقویت کند، کمربند نارنجی را بهصورت تشویقی به کمر او میبندد.
سرانجام ابوالفضل موفق میشود پس از پنج سال تلاش پیدرپی، در مرداد سال۱۳۹۳ کمربند مشکی دان یک در سبک ufx کیوکوشین را از فدراسیون کاراته ایران بگیرد.
او برای رسیدن به این مرحله، خیلی تلاش کرده و با سختکوشی، خودش را پلهپله بالا کشیده است. همچنین شرکت در مسابقات مختلف، بر تجربههای او افزوده است؛ «حدود ۳۰مسابقه داشتم که همین مسئله باعث میشد هرشب برای آمادگی در مسابقات، تمرین کنم؛ به این ترتیب که بر اساس برنامهای که از استادم گرفته بودم، یک شبدرمیان در باشگاه و خانه تمرین میکردم.»
ابوالفضل همانگونه که در ورزش موفق است و هر روز پیشرفت بیشتری میکند، در درس هم شاگرد ممتاز است؛ «برای من ورزش کردن مانند تفریح است؛ برای همین هم هیچوقت این مهم به درسم آسیب نرسانده.» او در مدرسه نمونهدولتی درس میخواند و معدل امسالش عالی شده است. این را که ابوالفضل چه برنامهای را دنبال میکند که توانسته است اینگونه موفق باشد، خودش اینگونه توضیح میدهد: «از مدرسه که برمیگردم، پس از کمی استراحت، تکالیفم را انجام میدهم و گاهی هم با دوستانم بازی میکنم؛ بعد هم تمرینهایم را انجام میدهم.»
حدود ۳۰مسابقه داشتم که همین مسئله باعث میشد هرشب برای آمادگی در مسابقات، تمرین کنم
این نوجوان رزمیکار تاکنون موفق شده است پنج مقام اولی در مسابقات کشوری بیاورد؛ «در مسابقات کرمان در سال۱۳۹۰ موفق به کسب نخستین مقام کشوری شدم که رتبه سوم را بهدست آوردم تا سال۱۳۹۲ که در مسابقات کشوری رشت اول شدم و از آن به بعد در همه مسابقاتم، اول بودهام.» این یعنی او توانسته پنج مقام اولی پیاپی را در سطح مسابقات کشوری بهدست بیاورد.
البته ابوالفضل در سه مسابقه بینالمللی هم شرکت کرده که در دوتای آنها مقام اول را بهدست آورده است؛ «در تابستان۱۳۹۳ برای اولینبار در مسابقات بینالمللی شرکت کردم که در شهر اصفهان برگزار شده بود، اما چون حال مساعدی نداشتم، نتواستم بهصورت کامل در مسابقات شرکت کنم و درنتیجه مقامی نیاوردم.» پس از آن، این نوجوان پرتلاش در مسابقات بینالمللی اسفند دو سال گذشته که در آستارا برگزار شد، شرکت میکند و موفق میشود در وزن منفی ۴۰ کیلوگرم مقام اول را از آن خود کند.
این موفقیت، او را مصمم میکند که در مسابقات قهرمانی اسفند سال آینده نیز شرکت کرده و قهرمان شود و به این ترتیب ابوالفضل یکبار دیگر مقام قهرمانی را در وزن منفی ۵۰ کیلوگرم بهدست میآورد.
«جواد غزنوی»، پدر ابوالفضل، که همیشه برای موفقیت پسرش در این رشته ورزشی تلاش کرده است، میگوید: «زمانی که متوجه علاقه او به این ورزش شدم، سعی کردم تشویقش کنم تا این راه را ادامه دهد؛ چون معتقدم ورزش، نیاز اصلی زندگی انسان بهویژه بچههاست.»
او اظهار میکند: «چون نگران آینده ابوالفضل بودم، دیدم بهترین کار این است که او را به سمت ورزش و درس سوق بدهم و همه توانم را در این راه گذاشتم و امروز هم نتیجهاش را میبینم.»
غزنوی با بیان اینکه برخیها فکر میکنند اگر فرزندشان به سمت ورزش برود، دیگر نمیتواند در درس و کار موفق باشد، میگوید: «ورزش، ذهن بچه را برای درس خواندن آماده میکند و ابوالفضل به همان اندازه که در ورزش پیشرفت کرده، همزمان در درسش هم موفق بوده است.»
این پدر دلسوز که کارگر ساختمان است، آرزویش این است که پسرش را به مسابقات برونمرزی بفرستد، اما بودجهاش را ندارد؛ «کارگر ساختمان هستم و دو سالی میشود که کارها به قول معروف خوابیده و اگر مهندس مجید رحمتی که پیش او مشغول به کارم، بدون چشمداشت، اسپانسر پسرم نمیشد، نمیتوانستم او را به مسابقات بینالمللی آستارا هم بفرستم.» او در عین حال به خانوادهها توصیه میکند: «برای بهدست آوردن مادیات از آینده و استعدادهای فرزندانشان غافل نشوند.»
استاد حسینپور، مربی ابوالفضل، هم که از استادان مطرح کاراته و قهرمان جهان است، او را اینگونه ارزیابی میکند: «ابوالفضل، شاگردی مصمم و پرتلاش است که ظرف پنجسال کمربند مشکلی دان یک را گرفت، اما برای گرفتن دان ۲ باید کمی صبر کند؛ چون طبق قانون باید ۱۸سال داشته باشد.»
او درباره توانمندیهای ابوالفضل هم اینگونه توضیح میدهد: «ابوالفضل تاکنون نشان داده که استعدادش را دارد و هر روز هم در حال پیشرفت است و اگر این تلاش و جدیت را مثل همیشه ادامه دهد، جزو بهترینهای دنیا میشود؛ بهویژه اینکه پاها و دستانی قوی دارد و بدنسازی و سرعتش نیز خوب است و میتواند بهتر هم بشود.»
* این گزارش در شماره ۱۹۴ دوشنبه ۳۰ فروردین ۹۵ شهرآرامحله منطقه ۸ چاپ شده است.